Her yalnızlık, biraz ihtilal…

Geceler yok mu? Geceler… Ne güzel kucaklıyor hüzünleri. Ya yalnızlık? Siyah iplik gibi sarıyor yürekleri.

Yalnızlık aslında insanın en temel doğâsıdır. Bu dünyâya yalnız gelen insan, doğâsına yabancılaşarak (kalabalıklaşarak), yalnız (tek başına) kalmaktan korkar hâle dönüşmüştür.
Yalnız doğduğu dünyâdan yine yalnız olarak ölecek ey insan: Yalnızlığına dost ol. O bir düşmanın değil.

Peki ya dua ? Ah dua, olmasa, nasıl görürdü umutlarımız güneşi..?

Çaresizlik de neymiş, DUA varken. Mutsuzluk da neymis NAMAZ varken, endişe de neymis İMAN
varken, yalnızlık da neymis ALLAH varken. Ellerini duaya gönlünü Mevlaya açan bütün din kardeşlerime Selam olsun.

RABBİM akibetimizi hayr eylesin. Duâ Eder Duâ Beklerim.