Herkes Mayasının Gereğini Yapar!

Bir babanın dört yıldan bu yana göremediği oğluna yazdığı mektuptan duygu yüklü cümleleri sizinle paylaşmak istedim…
Ciğer köşem oğlum,
Evvela selam ile hatır istifsar eylerim. Oğlum dört sene oldu senden bir havadis alamıyorum, her gün içün yolunuzu gözlüyorum ve hemde kaç defa mektup yazdım bir cevap alamıyorum.

Oğlum yapma azizim, Hiç olmazsa mektup ile konuşalım. Niçün mektubunuz gelmiyor. Kaldı ki oğlum arkadaşınız kimdir?

Kimlesiniz?

Ve ne iştesiniz?

Babanın oğluna yazdığı mektupta belirttiği üzere, hayatta kim olduğundan çok, kiminle olduğun ve olduğun yerde kime destek verdiğin önemlidir.

Hayat o kadar kırılgan ve anlık ki bir anda, kısacık bir anda, nerede yaşadığın, kim olduğun, nasıl bir insan olduğundan bağımsız bitebiliyor. Çok üzücü ama aynı zamanda hayatta olanlar için çok derin bir hatırlatıcı.

Birlikte olduğunuz, amacının hizmet olduğunu düşündüğünüz bazı kişiler sizin herhangi bir fikrinizi ya da düşüncenizi dikkate almak şöyle dursun; bir papağan gibi o ne derse ona eşlik etmenizi, sizin herhangi bir şey üretmenizi istemez. Kimse kimseye zeka kasmasın boş yere.

Bu yüzden karakterlerimizde bundan etkilenir, yaşam standartı para ile güç kaba kuvvetle ve meta ile ölçülür.
Yani bu tip insanlar için nitelik değil nicelik belirler insan değerini. Bu yüzden bir arpa boyu yol almamışızdır. Bu toplum hep taklit hep yalakalık ve birine yaranma vardır.

Bizde başarı kaç basamak çıktığınızla ilgilidir. Ve şunu hesaba katmazlar, yalakalık şakşakçılık edenler. Sadece bu kişiler için bir piyonsunuz, üzerine basıp çıktıkları bir basamak. Çıktıkları basamakların şeklinin türünün önemi yoktur sadece nicel bir eşyasınız.

Bal tutan parmağını yalar”ı atasözü yapan necip milletimiz, hırsızı, yalakayı, yalancıyı, ve iki dakikada dost dediklerini satanları desteğe ve yanında durmaya devam eder…

Bahsettiğimiz bu kişilerin hali” celladının bıçağını yalayan aptalların haline benzer” kendisine fil’lim diyen zürafa olarak görüyorum ben onları. Bunlar kendi basiretsizliklerini hedef değiştirip saklamaya çalışırlar, sonrada inandıkları bu yalana herkesin inanmasını isterler… Hayatta en illet olduğum koku ihanetin o pis kokusudur.

Oysa dünya medeniyetini şekillendirenler itaat edenler değil; ses çıkaranlar, yanlışa yanlış diyenlerdir korkusuzca. Birey olamayanlar yanlışları geç görür, gördüğüne inanmak istemez, kaldırıldığını kabullenmek istemez, celladın bıçağını yalar gibi severler itaat ettiklerini.

Öyle şiirsel yalan söylüyorlardı ki, O cümelerin endamına kapılıp kör oluyordu masum cehalet. Öyle yeminbillah, sırt sıvazlayarak şairane zavallılık, bağlılık dizeleri kuruyorlardı ki, nefret, kıyamama acıma kanatlarının altına alma ile debreşiyordu, celladının bıçağını yalar misali.

Celladının kör bıçağını iştahla yalayan kölelerin aydınlık bir günü görebilmesi mümkün değildir. Zafer; cesur, doğruyu her zaman ve her koşulda söyleyen ve buna güce sahip olanlarındır.

Selam ve dua ile…