Meselen Yoksa Meselesindir

İnsanın bir mücadelesi olmalı, uğruna savaş verebileceği davası, tükenmesine değecek bir meselesi…

Bir meselesi olmalı insanın, gösterişli değil ama zor.

Bir meselesi olmalı insanın, meselesine sahip çıkabilecek kadar güçlü ve kararlı.

Benim bir meselem yok mu diyorsun?

İyi bir “İnsan” olmanın yollarını aramak olabilir meselen.

Belli değerleri olmayan insan ki bu değerin ne olduğunun bir önemi yok, boş bir kitap gibidir. Sayfaları boş, sadece kapaktan ibaret.

Hani diyor ya Yusuf Kaplan hoca;

“Bir meselen varsa, varsın.
Bir meselen varsa, aşk ateşinde yanarsın.
Bir meselen varsa, ışık olur, kalpleri “yakar”, aydınlatırsın.
Bir meselen varsa, ruhunla hakikati meşk eder, bülbül gibi şakırsın.

Sokakta gördüğün bir çocuk olsun meselen. Ailesi var mı?

Geceleri yatacak sıcak bir yatağa sahip mi?

Sokakta gördüğün kediyi, köpeği ya da bir ormanın son ağacını mesele et kendine.

Makamından, gücünden dolayı birine hakkı olanı vermeyen kişilere tepki göstermek olsun meselen.

Anlamı derin, içli ve adil. Büyüklüğü ya da küçüklüğü ölçülmeyen ve maddi çıkarlar uğruna vazgeçilmeyen bir meselen…

Velhasılı;
Meselen kadarsın…”

Meselen yoksa mesele vardır. İmtihanımız kadar kuluz.

Mesele, gönlündeki davaya misal olabilmek.
Mesele, çağrındaki çağı kurabilmek.
Mesele, bir kuşak yetiştirmek.

Mum dibine ışık vermez deyip insanlar kenara çekilirler.

Mumdan bize ne?

Güneş gibi parlamaya aday olmalıyız ki; hem kendi içimize hem dibimize hem de tüm insanlığa ışık olup aydınlatmalıyız.

Selam ve dua ile…