Puslu Havaların Kirli Yüzleri!

Soğuk havaların da yakabildiğini anladık.

Kar tanelerinin de kor gibi düştüğünü anladık.

Allah’ım ne tarifsiz bir acı…

Ölüm bütün kavgaların sesini kısar. Bir tek sessizlik ölmez. Oysa ki son kahvaltı sofrasıydı son ekmekti böldüğü.

Ne garip ki;

Dünyanın hiçbir coğrafyasında bizim kadar kendi insanının ölüsünü dirisinden daha çok seven, milletinin birliği yerine ayrışmasından beslenen, milletin acısını paylaşmak yerine üzerinde tepinen güruh bulamazsınız!

O taşların altında nefesini evladına verecek anneler, son masalı okumuş babalar, legolarını toplamadan uyumuş çocuklar, son şehadet sütünü içmiş bebekler varken siyasi salyalarını nefretlerine çanak yapanlarımız var bizim.

Böylesi zamanları bile fırsat kabul ederek hedefini vurmaya çalışan alçaklarımız var bizim.

Böylesi zamanlarda bile ahlaken dibe vurmuş, zerre merhameti ve insanlığı kalmamış acıların üzerinde tepinen sefillerimiz var bizim.

Böylesi zamanlarda bile kendi menfaatleri için bu vehim durumu kullanan acıların üzerinde sofra kuran bu dünyanın şeytanı olmuş şerefsizlerimiz var bizim.

Böylesi zamanlarda çamurdan musalla olmuşçasına ölü bekleyen sürüngenlerimiz var bizim.

Gün kara ama siz zifiri karanlıksınız…

Elinizi taşın altına sokmuyorsanız bari üstüne koymayın!

Günü geldiğinde siz için tuttuğumuz defteri açacağız elbet.

Devletini, Milletini sevemeyen bu zavallı “Siyasiler (!), Aydınlar (!)” sizin bu ülkeye bir “Battaniye” kadar bile faydanız (değeriniz) yok bilin istedim.

O enkazın altında sizde olsanız bu millet sizi de çıkarmak için canla başla uğraşacaktı ne yazık ki!

Selam ve dua ile…