Tohum eken yok, herkes hasat peşinde!

Büyük Selçuklu Veziri Nizamülmülk Siyasetnamesinde;

“İşi kifayetsize tevdi etmek başarısızlığa davettir.

Muhterise tevdi etmek kavgaya,

Kifayetsiz muhterise tevdi etmek ise fitneye.” diyordu…

Yine Akşemseddin’in oğlu Sadullah Efendi yönetim alanında, anlamlı ve tarihsel tecrübe içeren ve geleceğe öğüt veriyordu;

“Büyük kişiye küçük iş verirsen, kişiyi rezil edersin. Küçük kişiye büyük iş verirsen, işi rezil edersin.”

O kadar doğru bir söz, gel gör ki kimin büyük, kimin küçük olduğunu tespit etmekte zorlanıyoruz. Herkes kendi gözünde büyük, herkes büyük insanı tesbit edebilecek durumda.

Nitelik olayı ehliyete ve liyakate aykırı oldukça bu sapmalar devam edip gidecektir.

Birlikte çalıştığı kişilerin sadâkâtını önceleyen yönetici, günü kurtarır; liyâkâtını önceleyen ise tarihte kalıcı izler bırakır.

Ortak-akıl, ortak-vicdan ve ortak-dilin zayıf olduğu toplumumuzda ‘kifâyetsiz muhterisler’
mevki ve makamlara daha hızlı yükseliyor.

Ne hedefliyoruz, nelerle uğraşıyoruz?

Değiyor mu bari diye kendimi sorguluyorum.

Gönlüm uçmak istiyor semavi ülkelere ama yoruluyorum, ayağım takılıyor yerdeki göklere sendeliyorum. Düşmekle düşmemek arasında kalıyorum.

Sonra güzel insan Cahit Zarifoğlu ‘nun; “Zirvesine göz koyduğum dağlara bak. Koşup takıldığım çitlere bak…” sözü geliyor aklıma.

Ve susuyorum…

Selam ve dua ile…